بيمارستان فوق تخصصي مادر و كودك غدير عفونت دستگاه ادراری

بيمارستان مادر و كودك غدير عفونت دستگاه ادراری

عفونت دستگاه ادراری توسط میکروب های (باکتری) در حال رشد در بخش هایی از بدن کودکتان که ادرار را حمل می کند ایجاد می شود که می تواند بر مثانه کودکتان، کلیه ها و یا لوله هایی که ادرار را حمل می کند اثر بگذارد. درمان عفونت های دستگاه ادراری آسان است، اما کشف کردن آن ها می تواند مشکل باشد. کودکتان ممکن است بدون هیچ دلیل آشکار بیمار به نظر برسد. عفونت دستگاه ادراری می تواند به کلیه های کودکتان صدمه بزند، بنابراین اگر نگران هستید، مراجعه به دکتر اهمیت دارد.

عفونت ادراری در کودکان با چه علائمی همراه است؟

اگر کودکتان عفونت دستگاه ادراری داشته باشد اغلب تشخیص دشوار است. نشانه ها می تواند شامل: تب، استفراغ و اسهال باشد. کودکتان ممکن است اشتهای غذا خوردن نداشته باشد. بعضی از کودکان ادرار تیره یا با بوی نامطبوع دارند و یا به سختی ادرار می کنند و یا نیاز به ادرار کردن فراوان دارند.. کودکتان همچنین ممکن است بگوید درد در شکم یا درد هنگام ادرار کردن دارد.

عفونت ادراری چگونه تشخیص داده می شود؟

دکتر شما سعی می کند با آزمایش نمونه ای از ادرار بفهمد که کودکتان عفونت دستگاه ادراری دارد.

درمان عفونت ادراری چگونه است؟

اکثر کودکان مبتلا به عفونت دستگاه ادراری می توانند به راحتی با آنتی بیوتیک ها درمان شوند گاهی، جراحی برای درمان کودکانی که زیاد مبتلا به عفونت های دستگاه ادراری می شوند استفاده می شود زیرا ناهنجاری در دستگاه ادراری آنها وجود دارد. آنتی بیوتیک ها می توانند به کودک شما کمک کنند تا از عفونت بهبودی یابند و خطر آسیب به کلیه را کاهش دهند. کودکتان احتمالا نیاز به مصرف آنتی بیوتیک برای پنج تا هفت روز دارد. کودکان جوان تر می توانند آنتی بیوتیک های مایع را بلع کنند کودکان بزرگتر می توانند قرص مصرف کنند. اگر کودکتان به طور جدی بیمار است، ممکن است مجبور به رفتن به بیمارستان و مصرف آنتی بیوتیک به صورت تزریقی دارد. برخی از عفونت های دستگاه ادراری به علت ناهنجاری در دستگاه ادراری کودک می باشد. به عنوان مثال، در برخی از کودکان، جریان ادرار به ست برگشت به کلیه سریعتر از جریان به سمت مثانه شان می باشد. این حالت ریفلاکس نامیده می شود. که ممکن است کودک را در معرض خطر بیشتر عفونت های دستگاه ادراری قرار دهد. عوارض جانبی همه آنتی بیوتیک ها معمولا مختصر است. اما ممکن است کودکتان ناراحتی معده، اسهال یا ضایعات پوستی را بگیرد. اگر کودکتان یک حالت غیرطبیعی در مجاری ادرارش داشته باشد، مانند ریفلاکس، دکتر شما ممکن است که جراحی را توصیه کند. جراح مسیر لوله های کلیه های کودکتان (حالب ها) را به مثانه اتصال می یابند تغییر خواهد داد. این کار جریان ادرار را به سمت بالا و به طرف کلیه ها متوقف می کند. کودکتان بعد از دریافت 1 یا 2 روز آنتی بیوتیک احساس بهتری خواهد داشت. اطمینان یافتن از اینكه كودکتان آنتی بیوتیک ها را در مدت زمان توصیه شده توسط پزشک مصرف کند مهم است. به عبارت دیگردرصورت مصرف نادرست آنتی بیوتیک خطر اینکه کودک شما دوباره بیمار شود وجود دارد. پس برای یک دکتر بررسی کودکان بعد از عفونت مجاری ادرار مخصوصا اگر درگیری کلیه وجود داشته باشد، بسیار مهم است.

اگر کودک شما مستعد ابتلا به عفونت ادراری است باید چه نکاتی رعایت کنید؟

داروها آنتی بیوتیک را بموقع و به میزان صحیح به فرزندتان بدهید.
از مصرف نوشابه های کافئین دار یا کربوهیدرات بدلیل خاصیت تحریک کنندگی مثانه خودداری کنید.
در شیرخوار مونث دستمال تنظیف از جلو به عقب حرکت داده شود.
شیرخوار مذکر حتما ختنه شود و اگر ختنه نشد پوست حشفه باید تمیز نگه داشته شود.
از پوشیدن لباس تنگ یا سفت بستن پوشک خودداری کنید. زیر شلواری پنبه ای برای پوشش نوزاد خود استفاده کنید.
از مصرف وان و نشستن در آن بمنظور حمام کردن خودداری کنید.
اگر کودک در لگن ادرار می کند باید توصیه شود تا از نگهداشتن ادراری خودداری کند و حداقل روزی 4 بار تخلیه کامل ادرار داشته باشد.
ادرار گرفته شده در منزل تا دسترسی به آزمایشگاه باید در یخچال یا جای خنک نگهداری شود.