فیبروم یا میوم رحمی

تعداد بازديد: 53003
بيمارستان مادر و كودك غدير فیبروم یا میوم رحمی فیبرم (Uterine fibroids) یا همان میوم رحم تومورهای خوش‌خیمی هستند که از رحم نشاءت می‌گیرند. هرچند این توده‌ها از همان بافت نرم و عضلانی دیواره رحم تشکیل‌شده‌اند اما تراکم بافتی آن‌ها بیشتر از حالت عادی جداره رحم است. فیبروم‌های رحمی معمولاً حالتی کروی شکل دارند.بسیاری از زنان در زمانی از زندگی خود به فیبروم رحمی دچار می‌شوند. فیبروم‌های رحمی شایع‌ترین توده‌ی خوش‌خیم تشکیل‌شده در بدن زنان بالغ است. حتی ممکن است شما نیز فیبروم رحمی داشته‌اید اما هرگز متوجه آن نشده‌اید. این موضوع بدین خاطر است که فیبروم رحمی اغلب موجب بروز هیچ درد یا علائم دیگری نمی‌شود.


فیبرم رحم چيست؟

فیبروم تومورهایی هستند که سرطانی نیستند و از لایه های عضلانی رحم رشد می کنند. آنها شامل فیبروم رحم، لیومیوم یا مایوم (میوم) می باشند. اندازه این عضله از یک لوبیا تا یک خربزه متفاوت است. فیبروم ها بر ۳۰ درصد از زنان ۳۵ ساله و ۲۰ تا ۸۰ درصد از زنان ۵۰ ساله تأثیر می گذارند. این تومورها معمولا بین ۱۶ تا ۵۰ سال (سنین باروری) رشد می کنند. در این سال ها مقدار استروژن بالاتر است. هنگامی که فیبروئید رشد می کند، می تواند تا بعد از یائسگی رشد کند. همانطور که سطح استروژن کاهش می یابد، فیبروئید کوچک می شود. داشتن اضافه وزن یا چاقی به طور قابل توجه این خطر را افزایش می دهد.


فیبروم یا میوم رحمی فیبرم رحم چيست؟


علائم بیماری فیبرم (میوم رحم)

  1.  خونریزی شدید و یا دردناک رحمی
  2.   پریودی سنگین و دردناک
  3.   کم خونی، نتیجه پریودی سنگین
  4.   فشار یا درد لگنی
  5.   تکرر ادراری
  6.   مشکل در تخلیه مثانه
  7.   یبوست
  8.   پشت درد یا پا درد
  9.   ترشح واژینال مزمن


سایر علائم احتمالی فیبروم رحمي عبارتند از:

  1.  مشکلات زایمان
  2.   مشکلات حاملگی
  3.   مشکلات باروری
  4.   سقط جنین مکرر
  5.   به طور نادر، ممکن است که فیبروم در صورتی که جریان خون آن دچار اختلال شود، سبب ایجاد درد حاد ویا در صورتی که فیبروم پایه داشته باشد و پایه آن دچار پیچ خوردگی شود، سبب درد و تب شود. محل فیبروم تاثیر زیادی روی علائم و نشانه‌های بیماری دارد.
  6.   اگر فیبروم بزرگ باشد، باعث افزایش وزن و تورم در پشت کمر می شود. توجه کنید که بروز هر یک از علائم بسته به محل و بزرگی فیبروم یا میوم داره و در هر فرد ممکنه یک تا چند مورد بروز کنه.


انواع فیبروم رحمي

چهار نوع فیبروم و یا میوم وجود دارد:
  1.  داخلی: در دیواره عضلانی رحم واقع شده است؛ این فیبروم ها شایع ترین نوع هستند.
  2.   فیبروم های زیرزمینی: در خارج از دیوار رحم، در زیر لایه بافت اطراف آن قرار دارد. آنها می توانند به فیبروم ها متورم تبدیل شوند و می توانند بسیار بزرگ شوند.
  3.   فیبروم های زیر جلدی: این نوع می تواند به حفره رحم برسد و در عضله زیر پوشش دیوار رحم واقع شده است.
  4.   فیبروم دهانه رحم: این تومورها در دهانه رحم قرار دارد.


فیبروم یا میوم رحمی انواع فیبروم رحمي


درمان فیبروم رحم

در مورد بسیاری از افرادیکه فیبروم رحمی بدون مشکل و نشانه دارند سیاست تحت نظر گرفتن فیبروم بهترین گزینه است. بسیاری از فیبروم‌ها تمایل دارند که بعد از یائسگی کاهش اندازه داده و حتی ناپدید شوند. البته این در مورد تمامی آن‌ها صدق نمی‌کند.

دارو‌ها شامل GNRH Agonist مثل: (Lupron) دکاپپتیل یا دیفرلین: این دارو‌ها با کاهش سطح هورمون‌های زنانگی (استروژن و پروژسترون) سبب یک حالت یائسگی موقتی می‌شوند. در نتیجه پریود قطع می‌شود و فیبروم‌ها جمع می‌شوند و کم خونی فرد بهبود می‌یابد.

البته این دارو‌ها اغلب در مرحله قبل از جراحی فیبروم به منظور کاهش اندازه آن و برداشت راحت‌تر فیبروم با عمل جراحی و نیز اصلاح کم خونی قبل از عمل جراحی بکار می‌روند. از عوارض آن‌ها گرگرفتگی و پوکی استخوان در صورت مصرف طولانی مدت دارو (بیش از ۶ ماه) هستند.

قرص‌های جلوگیری خوراکی ویا قرص‌های پروژسترونی می‌توانند به کنترل خونریزی رحمی ناشی از فیبروم کمک کنند. ولی نمی‌توانند اندازه فیبروم را کاهش دهند.

هیسترکتومی (عمل برداشت رحم): این عمل تنها راه حل دائمی برای فیبروم‌های رحمی است. اما باید در نظر داشت که این با این عمل توانائی بچه دار شدن فرد از بین می‌رود، لذا برای افرادیکه دیگر مایل به باروری نیستند، گزینه خوبی محسوب می‌شود.

میومکتومی (عمل برداشت فقط فیبروم): این عمل عارضه‌اش از عمل برداشت رحم، کمتر است ولی احتمال عود (برگشت مجدد) فیبروم با آ ن وجود دارد. می‌ومکتومی می‌تواند به روشهای باز کردن شکم و لاپاراسکوپی انجام شود. عمل لاپاراسکوپی برای برداشت فیبروم‌های کوچک استفاده می‌شود. اخیرا از ربات جراحی برای برداشت فیبروم‌های بزرگ‌تر و بیشتر حین لاپاراسکوپی استفاده می‌شود.

میومکتومی هیستروسکوپیک: این روش یک گزینه مطرح برای برداشت فقط فیبروم‌های داخل رحم (زیر مخاطی) است. یک لوله باریک و بلند بنام هیستروسکوپ که در نوک آن یک دور بین تعبیه شده، تحت بی‌حسی موضعی یا بی‌هوشی عمومی وارد رحم می‌شود و با دید کامل، پزشک فیبروم را مشاهده کرده و بر می‌دارد. این روش فقط در وقتی که پزشک بسیار حاذق بوده و تکنیک این عمل را می‌داند، کاربرد دارد.

جراحی به روش سونوگرافی موضعی: Focused Ultrasound Surgery یک روش جراحی جدید و غیر تهاجمی برای درمان فیبروم‌های رحمی با استفاده از‌ام آر آی است. این روش بسیار موثر و بی‌خطر می‌باشد. مزایای این روش بهبودی سریع و عوارض کمتر در مقایسه با اعمال جراحی است ولی باید در نظر داشت که این روش فقط در کوتاه مدت موثر است.


روش لخته سازی در شریان رحمی: در روش Uterine Artery Embolization یک دکتر رادیولوژیست مجرب، با کمک تزریق موادی بسیار ریز پلی وینیل کلراید در عروق خون رسان رحم لخته ایجاد می‌کند. در نتیجه خون رسانی فیبروم دچار اختلال می‌شود و فیبروم جمع می‌شود. این روش جدید برای درمان فیبروم رحم بسیار موثر است. فواید این عمل شامل عدم وجود برش در دیواره شکم و کاهش مدت بهبودی پس از عمل است. عوارض آن شامل درد‌های پس از عمل (۷-۲ روز پس از عمل) و احتمال صدمه به ارگانهای مجاور رحم ویا تخمدان‌ها می‌باشد. این روش برای افرادیکه مایل به بچه دار شدن پس از عمل هستند، توصیه نمی‌شود.



فیبروم#میوم رحمی#فیبرم رحم#فیبروم رحم#لیومیوم#مایوم#فیبروئید#علائم بیماری فیبرم#پریودی سنگین#انواع فیبروم رحمي#درمان فیبروم رحم#میومکتومی#Uterine fibroids
اخبار
.تمامی حقوق این وب سایت متعلق به بیمارستان مادر و کودک می باشد
طراحي و اجرا: واحد فناوري اطلاعات بيمارستان مادر و كودك غدير